Twee weken geleden ben ik begonnen met een dieet gebaseerd op een boek. Waarom een boek? Omdat dat het gevoel geeft dat er iemand echt over nagedacht heeft. Eten volgens een programma. Sorry, ‘niet eten’ volgens een programma, geschreven door een Franse dokter wekt vertrouwen. Als een echte liefhebber van lekker, ben ik al heel lang bezig met koken van ‘duurzaam’ voedsel. Ik denk dat ik dan ook verstandig voedsel voorzet dat goed voor de gezondheid (en de lijn) is. Bij ons vind je geen kant-en-klaar maaltijden in de diepvries, behalve dan de left overs die we zelf hebben ingevroren. Geen pakken half fabricaten, geen potjes met kant en klaar sausen (behalve whisky-saus, de lieveling van Max). We maken alles zelf, met ingrediënten uit de moestuin en dat is gezond. Maar niet persé mager. Olijfolie is niet aan te slepen. Sausje afmaken met een beetje room is altijd lekker. Vlees met een randje vet niet te versmaden. En brood, vaak zelf gebakken: heerlijk….
En nu leert meneer Dukan mij dat het toch verstandiger is om wat minder koolhydraten te eten. Af en toe zelfs geen, zodat de ingenomen etenswaren werkelijk worden afgebroken en benut in plaats van weggezet op mijn heupen voor de mogelijk toekomstige barre tijden. Dat wil ook heel graag. Dat die reserves niet worden weggezet! Beter nog, wat zou het heerlijk zijn, als deze reserves werkelijk slinken!
En eerlijk gezegd begin ik bijna te geloven dat het ook gaat lukken. Inmiddels ben ik 2,5 kilo lichter, ondanks kleine uitspattingen met wijn en pizza (beide heel erg echt verboden in deze fase).
Proost!
Margo Vonk's Blog 