Gregor Frenkel Frank heeft ooit een boekje geschreven over een knolraap: ‘Een piepklein feestje’. In de knolraap wonen allemaal insecten en ze organiseren een feest omdat ze 100 dagen in de raap wonen. Een prachtig verhaal vol met kriebelbeestjes met menselijke trekjes. Op de Boswerf staat geen knolraap, maar een reuzen pompoen klaar. De kinderen schilderen op de jaarlijkse pompoenmarkt een kriebelbeestje. Tenminste dat is de bedoeling, dat ze onder mijn begeleiding een insect of iets ander moois schilderen.

Niet alleen kriebelbeestjes
De kinderen staan in de rij om te mogen schilderen. Er liggen zoekkaarten klaar met voorbeelden, heel veel spinnen, torren en vlinders. Inspiratie halen kinderen natuurlijk overal vandaan. Op de Pompoenmarkt mogen de kinderen ook trommelen. Dus worden er ook trommels geschilderd. En als je nu heel erg van voetballen houdt, dan schilder je een bal. Of een olifant. Het maakt natuurlijk ook niet zoveel uit. Als er negenenzeventig kinderen iets willen schilderen dan kijk ik niet op een of twee olifantjes. Als ze maar wel eerst even de kaarten bekijken en misschien toch een wurm in plaats van een auto schilderen. Dat deel van het programma lukt wel aardig. Alle kinderen schrijven hun naam op en wat ze van plan zijn om te schilderen. Op mijn verzoek ook de leeftijd.

Als ze echter eenmaal een kwast en een paletje met verf in handen hebben, heb ik weinig meer te zeggen. Ze zoeken een  mooi plekje en beginnen. Ik hoef ze geen tips te geven, ze niet te helpen met een plekje zoeken en al helemaal niet te helpen met schilderen. Ze kunnen het allemaal heel goed zelf. Aan het resultaat kun je zien dat dat ook echt waar is. De pompoen is vol kleurrijke beestjes, een kabouter, twee olifanten en nog wat andere zaken waar ook kriebelbeestjes blij mee zijn. ‘Kinderen kunnen alles maken’ is niet voor niets mijn motto op mijn website.

Een beetje hulp
Misschien dat sommige beestjes niet helemaal herkenbaar zijn. Maar dat is geen probleem, want Iris van 7 wil de beestjes niet schilderen, maar wel hun namen, Is dat ook goed geregeld. Tegen vieren zijn er nog maar een paar lege hoekjes bovenaan. Senna van vier schildert een zonnetje in de rechter hoek terwijl ze op mamma’s schouders zit. Knap hoor, vooral omdat mamma nog helemaal verf-vrij is als ze klaar is.

Aan het eind staat de pompoen helemaal vol en willen er nog steeds kinderen een beestje schilderen. Of iets anders. Maar als de allerkleinste over de beestjes van andere kinderen gaan schilderen is de pompoen echt vol.

Meer foto’s van de beestjes en de kinderen en de pompoen vind je op Printerest.
het is nog nest moeilijk om alle namen weer bij alle kinderen te voegen… aanvullingen en correcties zijn welkom!