Dipje

Echt heel jaren zestig, een dipsaus bij de borrel. Luxe olijfolie in een schaaltje, dat mag. Maar als je zelf een ‘spread’ maakt is dat vast heel erg oubollig. Of is dat juist weer helemaal in? Eerlijk gezegd, maakt het me niets uit. Ik maak altijd alles zelf. Dan weet je wat je eet. En het is lekker. Anders maak ik het niet. In deze tijden van warmte en gezelligheid is het druk in onze keuken. Het is bijna een ritueel. Koken om in de stemming te komen. De meeste mensen om me heen weten dat ook. Als we met Buren bij kaarslicht kijkdoosje spelen en vrienden vragen om te komen eten, koken ze allemaal iets ‘Helemaal zelfgemaakt’. Behalve de rode kool. Die kwam toch uit een pot. Daar hebben we het dan ook uitgebreid over gehad en volgend jaar kunnen we ook dat zelf. We krijgen een familie-recept om van echte kolen (in de provincie kun je die nog steeds kopen) iets lekkers te maken.

Overigens zit ik zelf nu wel even in een dip. Katertje? Gisteren ruim twintig man over de vloer. Eerst geborreld in de eetkamer. Met wat lichte hapjes. Dipjes. In de woonkamer stond de tafel al glimmend gedekt. Speciaal voor Buren bij kaarslicht. Wij vinden het leuk om de ons huis te verlichten met kaarsjes, binnen en buiten. De gordijnen laten we open en we dekken een lange tafel. En het werkt, heel wat mensen kijken naar binnen en leveren commentaar. ‘Jullie gaan vast niet echt eten, dit is gewoon voor de show!’ ‘Kunnen we aanschuiven? Er lijkt me ruim gedekt.’ ‘Kijk, wat leuk, echt een familie diner!’ Mensen drukken hun neus bijna tegen de ruiten en maken foto’s van de tafel en het etende gezelschap. Dat gezelschap heeft -net als vorig jaar- in het begin wat moeite met het idee om in de etalage te zitten. Het is echter heel gezellig en al kletsend, vergeten we de menigte buiten.

Als om negen uur de straatverlichting in Buren weer aangaat, zijn wij nog lang niet uitgekletst. En ook niet uitgedronken. De volgende dag is tegen de middag het huis weer aan kant en zijn we een klein beetje brak.

Voor de borrel.
Met een reuzenzak iniemienie soepstengeltjes krijg je deze twee dippen niet eens op. Op een stukje stokbrood of op een toastje is de hoeveelheid voldoende voor een borrel van tien man (naast de olijven, tomaatjes, stukjes worst…). En als er dan toch nog iets over is, geniet je de volgende dag nog een beetje na…

Groen dipje
Twee avocado’s
Een appel (fris zuur), goudrenet of Elstar
Eetlepel kappertjes
Handvol olijven
125 gram crème fraîche
Scheutje olijfolie
Beetje groene kruiden (tijm, rozemarijn)
Alles in de blender en eventueel voor de smeuïgheid en de smaak:
Peper, zout, scheutje witte wijn

De crème fraîche kun je vervangen door blauwe schimmelkaas of zachte witte geitenkaas. Daarmee wordt de dip pittiger.

Rood dipje
Pot peperdues (goed laten uitlekken)
125 gram roomkaas
125 gram crème fraîche
En verder niets… Misschien beetje witte wijn als het wat smeuïger moet.

Tomaatjes uit de oven
Pond mini tomaatjes
Bos basilicum
Twee eetlepels olie
Flink wat zout, beetje peper,
Eetlepel groene kruiden (tijm, rozemarijn, oregano)
Snij elke tomaat in en schuif daar een blaadje basilicum tussen,
Zet alle tomaatjes in een schaal en strooi zout, kruiden en olie eroverheen.
Schaal ruim een uur in de oven op 160 graden.
Het restant van de tomaatjes met olie zijn ook zeer geschikt als dressing voor salades.