Overdaad

De blauwe regen bloeit. Waarom heet de blauwe regen blauw? Ik zie allerlei kleurschakeringen van heel licht lila naar paars. De kleuren rood en blauw strijden om de macht, maar er is geen moment dat één van deze twee kleuren wint. Pas als de bloemen uitgebloeid zijn zie je misschien een zweem van blauw. De flinterdunne blaadjes kleuren echter na de bloei al snel bruin….

Als schilder kan ik enorm genieten van de overgang in kleur bij deze bloemen. Bijna te mooi om waar te zijn. Overdaad. Daar moet ik aan denken als ik deze kleuren zie. Blauwe regen is sowieso overdadig van zich zelf: als plant woekert ze zich overal tussen door. De ranken kruipen waar je ze niet wilt hebben. En als ze bloeit, dan strooit ze rijk met haar bloemen. Nooit bescheiden. Altijd gul.

Terwijl ik geniet van de rust in de tuin, woedt er een strijd in mijn hoofd. Er is zoveel te doen… De laatste jaren heb ik eindelijk geleerd om meer te genieten van dag tot dag. Om rust te nemen als het nodig is. Om één ding te gelijk te doen en om af te werken wat af moet. Sinds de val op mijn hoofd ben ik dat helemaal kwijt. De lijstjes die ik braaf geschreven heb om mijn hoofd leeg te maken, werken niet. De projecten en projectjes dwarrelen door mijn hoofd als de bloesemblaadjes na een storm. Het lukt maar niet om er één op te pakken. Ze willen allemaal. NU.

Hoe krijg ik mijn rust weer terug? Ik heb wel een idee. Door gewoon niets te doen. Rustig zitten in de tuin en te genieten van de geluiden van de vogels. Ik raak er ontroerd van. De tranen wellen op. Waarom? Ik ben ontroerd van verwondering, voel me niet verdrietig. Als ik om me heen kijk is er werkelijk niets wat zich druk maakt om iets anders dan het ‘nu’. Ja, ‘nu’, denk ik lachend. Nu met kleine letters. In de tuin is iedereen op zoek naar eten. Insecten vliegen af en aan op de voorjaarsbloemen. Er bloeit van alles: blauwe regen, vergeet me niet, madelief, boterbloem, akelei en nog veel meer moois. De merels stampen de wormen de grond uit. Olijf jaagt de duiven weg die op het graszaad afkomen. De hond heeft haar ontbijt al op…

Geen idee waarom ik zoveel wil dat ik er onrustig van wordt. Ik denk dat er inderdaad maar één oplossing is. Zorgen dat die lijstjes worden weggewerkt. Maar wel met beleid. Één project tegelijk. En voor vandaag zullen dat maar weinig projectjes zijn. Straks aan het werk op de Witte Schuur. Schilderen met de medewerkers en genieten van hun werk.

Helemaal leuk is dat ik door hier te zitten en te genieten van de blauwe regen een van de projecten al bijna kan weg strepen. Zoeken naar het thema van de schrijftafel is klaar. Het kwam zomaar vanzelf binnen dwarrelen.

Deze middag schilderen we blauwe regen. Zo leuk om te zien wat ze er van maken!

Advertentie