Heel bijzonder dat ik mag exposeren met de Burens kunstenaars. Mijn werk valt op. Niet alleen de schilderijen, maar ook de verhalen die ik erover schrijf.

Een mooi voorbeeld daarvan is het werken met de Burense jeugd. Ook al spreken de resultaten van de Burense kunstenaars voor zich, het aantal bezoekers groeide flink dankzij de verhalen waarin ik iedereen liet delen in het proces.

Allemaal even prachtig

De woorden buitelen over elkaar als ik me concentreer op het doek dat ik ga schilderen.

Schilder een verhaal

Schilder een verhaal is niets voor niets mijn motto. De beelden in mijn hoofd zijn vaag. Ze vliegen als witte wieven door mijn hoofd. Om ze te vangen, wil ik gewoon beginnen met een schets. Voor me ligt een schoon wit vel. Maar helaas. De woorden dringen voor. Dus begint mijn schilderij voor de expositie met een verhaal. Een verhaal in een veelvoud van stukjes. Ik zie het als een snoer parels. Geen idee wat de lengte van de ketting wordt. Het resultaat weet ik al. Alleen heb ik er nog geen beeld bij.

Een wit doek

Papier en doek zijn nog schoon.

Om het mezelf gemakkelijk te maken, kies ik een groot doek. Ik schilder het wit. Zo ben ik toch een beetje begonnen. Ik voel me direct een echte kunstenaar. Met een vette knipoog naar de krokodil en het meesterwerk uit de verhalen van Max Velthuis.

Vertrouwen

Dat heb ik. Dat het een prachtig werk wordt. En dat het heel veel vragen beantwoord waar ik mee worstel. En mogelijk dat de worsteling herkenbaar is voor velen. We gaan het zien.

Advertentie