Geen strijd
Het moest zo zijn. We hebben 9 heftige dagen meegemaakt rond mamma’s ziekbed.
Het was onduidelijk wat ze er precies van mee maakte. Wist ze dat ze gevallen was? Wist ze dat ze in het ziekenhuis lag? Het leek van niet. Wel gaf ze soms aan dat ze pijn had. Of juist niet.
Echt fijn was het om haar te zien reageren op de kleinkinderen. Ze draaide haar hoofd naar ze toe als ze iets zeiden. We hebben gelachen met haar, grapjes gemaakt, verhalen verteld.
Ze wilde niets meer. Geen infuus, geen sonde. Stiekem huilden we als we haar vertelden dat ze mocht gaan. Van ons mocht ze naar pappa. We zeiden dat ze zich geen zorgen hoefde te maken om ons. Elke keer weer vertelden we dat we van haar houden.
Tegenstrijdig
Zo voelt het. Maar het is echt waar. We zijn blij dat mamma zo snel mocht vertrekken. Ze was moe. Ze wilde niet meer nu ze bijna blind was en steeds minder kon horen. Ze was dankbaar voor alle hulp – maar liever wilde ze zelfstandig zijn. Dat kon ze steeds minder.
Hoe blij we ook zijn voor mamma, we zijn ook verdrietig. Omdat onze lieve mamma, ma, moeder, oma er niet meer is. De dood is zo definitief. Gelukkig zien we haar terug in onszelf en onze kinderen. We houden haar in ons hart.
Woorden te kort
Met welke woorden omschrijf je je moeder? De belangrijkste vrouw uit mijn leven. Ze was er altijd. Altijd bereid om te helpen. Altijd een luisterend oor. Altijd mijn steun en toeverlaat. Als kind vond ik haar volgzaam en bescheiden. Nu vraag ik me af of ik dat wel goed zag. Pappa was haar grote liefde. Met hem kon ze de wereld aan en bood ze ons een veilig nest. Alles kon, alles mocht. Niets was te gek. We zetten het huis op zijn kop.
Ik ben blij dat ze mijn moeder was. Ik zal haar missen, maar ik ben haar niet kwijt, want ze zit ook in mij. Gelukkig.
Gedicht van Boudewijn Betzema
moeder, allerliefste moeder
we wisten al wel
maar je gaat nu zo snel
heb ik wel genoeg gezegd
hoeveel ik van je hou
altijd als we bij je waren
wanneer je ons maar zag
heb ik wel genoeg gezegd
hoeveel ik van je hou
jij had altijd alle tijd alle aandacht en jouw lach
heb ik wel genoeg gezegd hoeveel ik van je hou
op dit allerlaatst moment
wil ik jou nog eenmaal zeggen
hoeveel ik van je hield
en zoveel van je hou
Mamma ik houd zoveel van jou…
-–——
Afscheid van mamma op 28 maart. Op de verjaardag van pappa.
Mamma is 89 jaar geworden.
Margo, verdriet en koestering naast elkaar, huilen en lachen. Het is heel intens afscheid te moeten nemen van een moeder, er is maar één moeder. Mooi zoals je over haar schrijft, hoe ze was, wat zij voor jou heeft betekend. Ik wens je met je gezin en andere familie veel warmte, liefde en steun met elkaar. Sterkte.
Dank je.
Lieve Margo,
Hierbij condoleer ik je met het verlies van je moeder. Wat een geschenk aan haar dat ze mocht gaan en anderzijds het verdriet van afscheid van haar te moeten nemen.
Wat een liefde spreekt uit in je verhaal. Je mag trots op je ouders zijn.
Veel sterkte met het verwerken van het verlies.
Lieve groet, Elly
Verstuurd vanaf mijn iPhone
>
Dank voor je berichtje, Elly.
Lieve Margot.Even geen woorden.Ben er stil van.Je schildert je moeder zo mooi en liefdevol af, er gaat zoveel intense warmte van jouw verhaal uit, en tevens zoveel teerheid, dat we, samen met jou, even een traantje weg pinken. Sterkte voor de komende tijd toegewenst, Margo.
Dank voor je lieve reactie, Christien.